Kostaryka - Wulkan Arenal

Uporawszy się z wypożyczeniem samochodu (okazało się, że ten który zarezerwowaliśmy przez internet w firmie Dollar nie istnieje i trzeba obmyślić plan B) ruszyliśmy w towarzystwie babci Ali i dziadka Lecha na podbój Kostaryki.

4 dorosłym i 2 dzieciom najwygodniej było poruszać się samochodem, a nasz wehikuł 4x4 bardzo się przydał na wyboistych, gruntowych kostarykańskich drogach. Z początku baliśmy się czy podskakujący w swoim foteliku Olafinek nie będzie kategorycznie protestował przed takim traktowaniem, ale okazało się, że im większe wertepy - tym lepiej śpi.

Naszym pierwszym przystankiem było miasteczko La Fortuna i wulkan Arenal, który po gwałtownej erupcji w latach 60 tych przez całe dekady pluł lawą na prawo i lewo, ale niestety niedawno przestał. Niemniej, mimo że skromnych rozmiarów (1633 m n.p.m) Arenal jest wulkanem wypisz wymaluj więc mimo braku efektów świetlnych i dźwiękowych bardzo nam się podobał. Wspinaczka na wierzchołek była ze względu na wiek naszej ekipy niemożliwa (mam oczywiście na myśli babcię i dziadka :)), więc z daleka podzialiśmy świeże pola lawy pod szczytem. Wędrowaliśmy też przez piękną, otaczającą go dżunglę (o tej porze roku dość suchą, jak i reszta kraju) i skakaliśmy po starych lawowych kamieniach. Arenal był prawie tak fajny jak nasze wulkany ciastolinowe :).

Pod Arenal marsz - babcia ciągnie, tata pogania.

 Wulkan Arenal.

 Łazimy po starej lawie i podziwiamy otaczającą wulkan dżunglę.

Drzewo dinozaur.