Odwiedziłysmy dziś znajomą babci i dziadka, ciocię Renię, która mieszka w domu z historią. A historia jest niecodzienna. Renia i Andrzej dostali stary, duży wiktoriański dom w centrum Indianapolis od fundacji kościelnej, która sponsorowała ich przyjazd do Ameryki w czasach gdy Polską rządził niejaki "ślepowron". Wszystko byłoby fajnie, gdyby do domu-prezentu dołączona była działka na której stał... ale okazało się, że wbrew pozorom nie jest. Zaprawieni w bojach o swoje rodacy nie poddali się takim przeciwnościom losu i postanowili 2-piętrowy dom przetransportować w inne miejsce. Przedsięwzięcie było niesłychane, trzeba było dom wykopać, przewieźć kilka ulic dalej (na trasie przejazdu domostwa porozłączać wszystkie kable) i wkopać ponownie. Ale jakoś się udało i podobno nawet szklanka wody pozostawiona na stole się nie wylała.
Neluni oczywiście bardzo się u cioci podobało, bo tyle jest fajnych rzeczy do oglądania: porcelanowe figurki, śliczne meble, obrazy, zdjęcia, metalowe i srebrne naczynia, lustra, kwiatki...
Renia pokazała Neli zabytkowe wiktoriańskie biurko w kształcie "nereczki", ale nasz córka okazała się ignorantką i nie zwróciła na nie uwagi. O wiele bardziej bawiło ja ciągnięcie cioci za włosy i śpiewanie.
Za to bardzo podobała jej się kolekcja niebieskiej porcelany w podświetlanej szafce.
No i oczywiście hasanie u babci na kolankach.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz